~ Imre Dietz

Laatst besprak ik met twee vrienden het nut en de irritatie rond zelfhulpboeken en bladen als Happinez. ‘De enige die zichzelf ermee verder helpt, is de schrijver van die boeken. Want bijna niemand verandert zijn gedrag na het lezen ervan,’ schamperde de een.

‘Maar het is zo fijn om er af en toe een te lezen… al staat er soms precies het tegenovergestelde in, dat weet ik ook wel.’ De ander haalde hierbij vrolijk zijn schouders op. Meewarig klopte de een de ander op de rug. En de ander glimlachte de een al even vriendelijk toe.

Beiden hebben een punt. De definitie van waanzin is ook wel omschreven als: hetzelfde blijven doen en een ander resultaat verwachten. Maar… het lezen zelf  doet ter plekke iets met je geluksgevoel. Aandacht aan spiritualiteit op een manier die bij jou past, is namelijk een manier die prima werkt om je gevoel van zelfverwezenlijking en zingeving te vergroten. Overigens geldt dit eveneens voor de schrijver. Die verdient er dus niet alleen zijn brood mee, maar wordt er zelf ook gelukkiger van. Het toverwoord is wel: afwisseling. Omdat we nu eenmaal snel gewend zijn aan nieuwe prikkels, duurt geluk maar kort. Vandaar dat we niet genoeg hebben aan een enkel boek, maar steeds opnieuw verhalen en ervaringen nodig hebben.

Geen schuldgevoel meer dus als je die nieuwe Psychologie of Flow in huis haalt. Gewoon van genieten. En wie weet maakt een verhaal je eens zo wakker dat je, ondanks dat je reptielenbrein het liefst op de automatische piloot blijft staan, jezelf toch gaat aanpakken en zomaar iets gaat doen met al die adviezen.

Zie http://www.imredietz.nl/zin-in-geluk

Mensen zonder kinderen vragen het nogal eens, met een verlangende of juist bezorgde blik. ‘Hoe is het nou echt?’ Een verrijking op alle gebieden. Je gaat bijvoorbeeld dingen doen die je nooit voor mogelijk had gehouden. Zo bezocht ik onlangs een voetbalstadion (1). Aanvankelijk verrast door het volume – ik begrijp nu ook waarom het thuispubliek de 12e man wordt genoemd – zong ik al snel uit volle borst mee (2). Dat voetballers schwalbes maken, je leert ook nieuwe woorden, bleek eigenlijk heel logisch: het is theater, een soort gladiatorenspelen, een en al massahysterie, opwinding en emotie. De laatste vijf minuten, toen de thuisclub de overwinning niet meer uit handen ging geven, zwaaiden we de supporters van de tegenpartij vrolijk uit (3). Inderdaad, kinderachtig vertoon van macht, van ‘wij zijn lekker beter’. Ditmaal. Maar het was ook lief, volwassen mensen die met beide armen uitbundig zwaaien naar één vakje uit-supporters. Een verrijkende ervaring, eentje waar je echt wat aan hebt. En wat zou een seizoenskaart toch kosten?

‘Ik ben nu 5 jaar clean. Daarvoor ben ik lang verslaafd geweest, hard drugs ja. Ik wil mezelf beter leren kennen.’ Aldus het antwoord van Paul op de vraag wat ons hier bracht, dit groepje van 11 cursisten dat wekelijks wil mediteren volgens de Vipassana-methode. Sjonge. Open van hem. De anderen roepen iets over ontspanning, de kracht van samen mediteren of zomaar nieuwsgierigheid. Paul heeft kort stug haar, een plat achterhoofd en hij draagt standaard een rood t-shirt met korte mouwen en een aftandse joggingbroek die ooit zwart geweest moet zijn. Vriendelijke bruine ogen, een glimlach, bewegelijke armen en benen. Mijn oog valt regelmatig op de littekens op zijn onderarmen.

Paul is er bijna elke keer. Dapper dat hij blijft komen: lange tijd stilzitten, aandacht op de ademhaling, op wat je voelt in je lichaam, je denken steeds stoppen; zo aangenaam is het niet. Verveling, pijn, tijd beter kunnen gebruiken, slaperigheid. Ik ben iedere keer blij als het er op zit. Paul heeft zijn impulsen vaak al gevolgd voordat hij ze opmerkte: al gekrabd aan die neus voor hij doorhad ‘Hé ik heb jeuk.’ Maar na een paar weken gaat het beter en kan hij meer concentratie opbrengen.

Een van de terugkerende instructies is letten op waar je aandacht naar afdwaalt: iets uit het verleden, heden of toekomst. Een andere is opmerken of je iets als prettig, neutraal of onprettig waardeert. We zijn er maar druk mee.

Paul fascineert me en ik wil hem al vanaf die eerste avond iets aardigs zeggen over zijn openheid. Maar ja, hoe slijmerig is dat? Bovendien, maak ik hem daarmee niet nog meer ‘die ex-junk’? Als ik ’t al zeg, is dan het beste moment vooraf in de keuken waar iedereen thee drinkt, of juist naderhand, in de lange gang bij het weggaan, of buiten bij de fietsen?

De oplossing dient zich vanzelf aan: de cursus wordt afgesloten met een weekend, dan is er vast een onbewaakt ogenblik waarin ik hem mijn, ja wat is het, respect, bewondering, kan tonen. Tevreden. Om half tien op zaterdagochtend noemt de leraar wie er later komen. Ik kijk rond. ‘En Paul?’ – ‘Paul komt niet meer, hij vond het toch te zwaar.’ Ik hap naar adem. Van binnen dan. Een serie vloeken door mijn hoofd – denken.

Spijt is ‘verleden’ plus zeer ‘onprettig’.

Paul heet in werkelijkheid anders.

Iets heel anders… want naast schrijven, tango en acteren blijft eveneens de liefde voor (o.a. Boeddhistische) psychologie:

Meditatie en polariteiten ervaren, beschouwen, verzoenen

Vrijdagochtend in Utrecht

Op het kruispunt tussen ik en de ander, tussen onze individualiteit en onze schaduwkanten en tussen ervaren en beschouwen, kunnen we stil zijn, mediteren en ons bewustzijn ontwikkelen. Hier kunnen we leren gewaar te zijn, wakker, opmerkzaam en in het moment. Meditatie geeft je brein de kans tot rust te komen. De innerlijke strijd tussen lange en korte termijn doelen, tussen moeilijke gevoelens en jezelf willen geruststellen, tussen hoop en vrees laten we los in meditatie. Door dat in een groep te doen, steun je elkaar en jezelf.

Verzoening in plaats van compromis

We beginnen elke meditatiebijeenkomst met een verkenning van dat wat bij jou op dit moment aanwezig is. Welk gevoel, welke emotie of gemoedstoestand? Deze onderzoeken we zonder oordeel. Daarna gaan we op zoek naar het tegenovergestelde: de polariteit. Die is soms heel bekend en vertrouwd, maar het kan ook zijn dat je een van beide polariteiten niet of nauwelijks kent. Vandaaruit zoeken we de balans tussen de twee tegenstellingen, om boven de strijd tussen die twee uit te stijgen en te kunnen kijken vanuit een plek in jezelf waar vrede heerst. In deze positie kun je ‘neutraal’ naar een bepaalde situatie kijken, alles onderkennen , vaststellen en accepteren wat er op dat moment is, en van daaruit wel of niet handelen. Kortom, deze synthese zal iets nieuws zijn.

Meditatie

Het laatste deel van de bijeenkomst keren we naar binnen voor meditatie en reflectie. We werken met mindfulness oefeningen, concentratie-oefeningen en Metta; de meditatie van liefdevolle vriendelijkheid.

Door te werken met de tegenstellingen (polariteiten) die zich in je innerlijke en uiterlijke wereld afspelen en door te mediteren leer je stap voor stap een andere relatie met jezelf aan te gaan. Je beleving van de werkelijkheid kan veranderen en lichter worden.

Resultaten

Uit diverse onderzoeken blijkt de werking van regelmatig mediteren:

 Lastige emoties worden vanzelf kleiner

 Verbetering van stemming, concentratie en acceptatie

 Vermindering stress, bezorgdheid en zelfkritiek

 Fysieke pijn laat zich makkelijker verdragen

 Rust en ontspanning ook in tijden van hectiek

 Gerichte concentratie en sneller informatie scheiden naar relevantie

 Ontwikkelen van meer bewust zijn en meer vrijheid om je eigen reactie te kiezen

Kortom, de combinatie van polariteiten-oefeningen en meditatie leidt tot efficiënter je aandacht richten, meer geluk, rust en gezondheid, zowel thuis als op het werk.

Wie zijn wij?

Alexander van Kleef

is als begeleider en coach betrokken bij de ontwikkeling van mensen en organisaties en is gespecialiseerd in creatieve interventies bij veranderingen. Hij heeft ruime ervaring met meditatie. Zijn inspiratie vindt hij o.a. al meer dan 20 jaar in het Boeddhisme.

Imre Dietz

is psycholoog, schrijfster en trainingsacteur. Na het geven van een aantal mindfulness cursussen is er nu de wens om elke week met een open groep te mediteren en de kracht van bepaalde psychologische technieken structureel te delen.

Praktische informatie

Elke vrijdagochtend vanaf 27 september 2013; van 9.30-11.00 uur, met uitzondering van de schoolvakanties.

Essenties, Tolsteegsingel 21 bis, 3582 AE Utrecht.

Je kunt per keer meedoen, graag uiterlijk de donderdagavond ervoor per mail opgeven: welkom@essenties.nl.

Kosten: €10,- per bijeenkomst, 10-strippenkaart €90,-.

Meer informatie: 06 28835216

‘

‘Wild’ van Cheryl Strayed: geweldig boek dat zomaar je wereld verandert: http://www.bruna.nl/boeken/wild-9789021803548.

‘Wild’ leidt tot:

1. Al wandelend je midlifecrisis overwinnen
2. Zin in een hond, iets specifieker: Labradoodle of Spaanse/Portugese waterhond vanwege lage allergie-reacties en hoge aaibaarheidsfactor
3. Gelijkmoedige stemming
4. Carrièreswitch: wandelcoach worden

Op 3 maart ben ik samen met 5 anderen te gast in de Cultuursalon van Putten. Volgens de organisatie: ‘Het lijkt een beetje op DWDD maar dan op z’n Puttens en zonder Matthijs.’ … Van drie tot vijf in het koffiehuis van het oude station waarvan ik me alleen het loket en een houten bank herinner. Als 10-jarige kon ik er urenlang ronddolen met mijn vriendin; we gilden op de brug mee met de sneltreinen die onze benen eraf leken te maaien en we draaiden er onze eerste theesigaretjes. Wie deed dat nou nog meer: stukje papier, thee erin, plakband erom en dat oproken?! Kan de smaak nog vaag terughalen, behoorlijk smerig. Nu is het sobere gebouw blijkbaar omgetoverd tot een hippe horeca plek. Benieuwd.

Zie: www.cultuursalonputten.nl

Jarenlang wensten we de meest fantastische dingen met Oud&Nieuw: auto die het deed, geld uit onverwachte hoek, vrede op aard, vrolijke vriendschappen, spannende relatie, oneindige liefdevolle vriendelijkheid, mollige baby, tweede huisje in Griekenland, tweede huisje op Texel, tweede huisje in Frankrijk, tweede huisje in Groet, eerste huisje in de hoogste categorie van Funda, en het geliefde ‘of iets wat nog beter is’. Glimmende oogjes kregen we ervan, en een kriebelig gevoel in de vingers.

Een heleboel kwam uit: baby (niet mollig, wel kaal), 400 euro van een verre tante die ik nooit gekend had, boek uitgegeven, liefde, spanning en voorspoed maar ook gebeurde er altijd een bende narigheid die we in geen velden of wegen gewenst hadden: mensen ziek, mensen uit elkaar, mensen dood, crises en oorlogen.

En waar blijft toch dat tweede huis?

Daarom nu maar eens Epictetus uit de kast getrokken: je kan leren willen wat er gebeurt, en niet verlangen wat er niet is. Dat wordt oefenen. Zeker als u zo gulzig bent als ik. Veel discipline dan maar in 2013.

Een van de vragen waar ik tijdens het schrijven tegenaan liep, was of ik in een erotisch fragment wel of niet het gebruik van de ‘heilige hoesjes’ zou benoemen. Lastig. Natuurlijk hoop ik dat veilig vrijen tegenwoordig zo vanzelfsprekend is dat lezers het raar zouden vinden als hele familiepakken condooms niet aan de lopende band zouden worden opengeritst. Maar ja, het mag de sfeer ook weer niet verpesten. Zoals je dat in het echt ook tegenkomt; niet zelden verdwijnt een erectie als sneeuw voor de zon zodra condooms ter tafel komen. Op papier voelde het net zo precair. Hoe lossen anderen dat nou op?

Uiteindelijk wijdde ik er twee korte zinnen aan waarbij ik hoop dat die de opbouw niet verstoorden, zie Ik kom eraan, blz. 63:

‘Weer zoek ik zijn mond, en dit keer wijst hij me niet af. Ik druk me tegen hem aan, strengel mijn benen om de zijne, een golf van geilheid trekt door mijn lichaam.

‘Ik wil jou, Sebastian,’ zucht ik. ‘Ik wil met je vrijen, ik wil je voelen. Alles wil ik.’

Hij draait me om zodat hij boven op me komt te liggen.

‘Je weet het zeker?’ vraagt hij.

‘Ja.’

Zonder zijn blik van me af te wenden trekt hij zijn overhemd uit. De klik van zijn riem. De plof van zijn broek op de grond. Het schuivende geluid van mijn panty. Pok. Eén laars. Pok. De andere. Mijn rode jurk omhoog. Het geritsel van een condoom. Top van hem, oordeel ik. Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden. Mijn verlangen hem in me te voelen moet wel zichtbaar zijn voor hem.

‘Ik wil jou, Mirka, meisje,’ zegt hij rustig, terwijl we elkaar blijven aankijken en ik zijn lid bij mij naar binnen voel dringen, ‘ik wil je bezitten. Ik wil dat je van mij bent.’ Traag beweegt hij op en neer. De tranen schieten in zijn ogen, ik ben verbaasd en ontroerd.  En geil. Mijn handen omklemmen zijn bovenarmen. Mijn voeten op zijn billen duwen hem dieper in me. Hij kust me, hangt boven me, kust me weer. En al die tijd blijven we elkaar aankijken en zie ik de droeve uitdrukking in zijn blik. Plotseling trekt hij zich terug.

‘Ik wil je op handen en knieën.’

Ik draai me om, geen moment aarzelend. Pats. De klap komt onverwacht. Oef, wat lekker. Ik kreun. Een moment later vult hij me weer. Tergend langzaam gaat het nu. Een hand zachtjes over mijn rug, een hand strelend over mijn dikke, losse haar. Ik sluit mijn ogen. Hij neemt mijn haar in een soort staart en trekt er zachtjes aan zodat mijn gezicht omhoog, naar het plafond beweegt. Ik geef me volslagen aan hem over, mijn knieën en armen trillen.

‘Zeg dat je van mij bent.’

‘Ik ben van jou.’

‘Nog een keer.’

‘Van jou. Ik ben van jou.’

Alles zou ik zeggen, als hij maar niet ophoudt. Ik merk dat mijn opwinding alleen maar toeneemt door me zo openlijk uit te spreken.

‘Zeg dat je me wil.’

Weer zeg ik het. ‘Ik wil je.’

‘Nog een keer.’

‘Jou, ik wil jou.’

‘Goed zo, meisje.’

Opnieuw trekt hij zich terug en gaat naast me liggen. ‘Kom op mij zitten.’ Gehoorzaam doe ik wat hij me opdraagt en begin zacht te bewegen. Mijn rode jurk die ik tot op mijn middel had opgetrokken, trek ik nu helemaal uit. Sebastian legt zijn handen afwisselend op mijn borsten en op mijn billen.           

‘Geef je, schat, toe maar,’ fluistert hij na een tijdje terwijl hij me met zijn grote ogen strak aankijkt. Ik druk me tegen hem aan, kreun, fluister, duw mijn tong in zijn oor en voel al die tijd zijn warme lijf tegen me aan, in me, zijn handen op mijn billen. En dan, eindelijk, vloeit de warmte naar mijn hoofd, knijp ik mijn ogen dicht, word ik stil, mijn handen grijpen zijn schouders en ik begin te schokken, het komt uit mijn tenen, mijn hoofd tolt.

Hij stoot moeizaam iets uit wat ik niet versta en neemt me in een soort houdgreep, nog dichter tegen zich aangeklemd.

Wat zou ik van deze man kunnen houden.’

Nog niet gelezen? De recensiewebsite Boekenbijlage.nl geeft 5 exemplaren van Ik kom eraan weg. Ga naar de website om te lezen wat je moet doen. http://www.boekenbijlage.nl/prijsvragen/